Yalnız Başına Çocuk Yetiştirmek

Hayat dünyaya bir ocuk getirmekle başlar. Çünkü doğan her canlı umuttur. Doğan her canlı sizin varlığınızı sürdürme sebebinizdir. Çocuk kişinin kendini en basit biçimiyle var ediş biçimidir.

Doğada tüm canlılar evlatlarına sahip çıkar çünkü dünyaya getirdiğimiz bebek masumdur. Ona sormamışınızdır ister misin diye, o zaman dünyaya gelen tüm çocuklara karşı onlardan ödünç aldığımız dünyayı borçluyuz.

Ama bazen bazı şeyler istediğimiz gibi gitmez ve bir kadın çocuğunu tek başına yetiştirmek durumunda kalabilir.

Kadın olmak başlı başına zor bir durum iken, bir de yalnız ve dul bir kadın olarak, kimseden destek almadan çocuk yetiştiriyor iseniz, o zaman işiniz 2 kat daha zordur.

Peki, ama ne olacak?

Ne Yapmalı?

Evet, işiniz gerçekten zor ama bunun için isyan etmek bir çözüm olmadığına ve yaşam devam ettiğine göre, öncelikle şikayetçi olmayacak ve durumu kabulleneceksiniz.

Bu sizin yaşamınız ve siz her negatif durumu aklınızla, beyninizle, kadın olmanın getirdiği duyarlılık ile avantaja çevirebilirsiniz. Siz güçlüsünüz, siz de bu potansiyel var ve isterseniz hiçbir şey olanaksız değil.

Öncelikle kendinize inanın ve güvenin. Bu hayatın sizin olduğunu, herkesin kendince sorumlulukları ve sorunları olduğunu fark edin ve ona göre adımlarınızı atın.

Tüm bunları yaparken de çocuklarınıza gerçeği en yalın, en anlaşılır biçimde açıklayın ki hayal kırıklığına uğramasınlar. Gerisi kendiliğinden gelecektir zaten. İlk adımı atmanız yeterli, o kadar.